تنظیم صحیح پارامترهای تهویه، پایهی اصلی یک تهویه مکانیکی مؤثر، ایمن و متناسب با وضعیت فیزیولوژیک بیمار است. Bennett 760 این امکان را فراهم میسازد که پارامترهای کلیدی تنفسی بهصورت جداگانه، دقیق و قابل کنترل تنظیم شوند.
در ادامه، هر پارامتر را بهتفکیک بررسی میکنیم:
نقش:
مقدار هوایی که در هر دم به بیمار داده میشود (بر حسب میلیلیتر).
تنظیم در دستگاه:
فشار دادن دکمهی Vt و انتخاب مقدار مورد نظر با استفاده از کلید چرخان یا دکمههای بالا/پایین.
مقدار پیشنهادی:
بین 6 تا 8 میلیلیتر به ازای هر کیلوگرم وزن ایدهآل بدن (IBW).
در بیماران ARDS یا ریسک باروترومای بالا، میتوان VT را تا 4–6 mL/kg کاهش داد.
نقش:
تعداد تنفسهای برنامهریزیشده در هر دقیقه توسط دستگاه.
تنظیم در دستگاه:
با فشردن دکمهی Rate، مقدار تنظیمشده روی نمایشگر ظاهر شده و قابل تغییر است.
مقدار پیشنهادی:
بین 12 تا 20 تنفس در دقیقه در حالت پایدار؛ در بیماران با نیاز به تهویه بیشتر، قابل افزایش تا 30.
نقش:
در مدهای کنترل فشاری، مقدار فشار ثابتی که در فاز دمی به بیمار وارد میشود.
تنظیم در دستگاه:
با انتخاب مد فشاری (Pressure Control Mode)، سپس فشردن دکمهی Pressure و تعیین مقدار مورد نظر.
نکته مهم:
پیش از انتخاب مقدار، از پزشک یا دستورالعمل درمانی بیمار استفاده شود، زیرا بیشبودن فشار ممکن است سبب باروتروما شود.
نقش:
در مدهای خودبخودی، هنگام دم بیمار، دستگاه با فشار مشخصی او را پشتیبانی میکند تا کار تنفسی کاهش یابد.
تنظیم در دستگاه:
با فشردن دکمهی Pressure Support، مقدار فشار حمایتی را وارد میکنید.
مقدار معمول:
۵ تا ۱۵ سانتیمتر آب، بسته به وضعیت بیمار و مقاومت راههای هوایی.
نقش:
نگهداشتن فشار مثبت در ریهها در پایان بازدم جهت جلوگیری از کلاپس آلوئولی.
تنظیم در دستگاه:
با فشردن دکمهی PEEP/CPAP و وارد کردن مقدار دلخواه.
مقدار پیشنهادی:
۵ cmH₂O در حالت پایه؛ در بیماران هیپوکسمیک یا ARDS، قابل افزایش تا ۱۰–۱۵ یا بیشتر.
نقش:
تنظیم غلظت اکسیژنی که در هر دم به بیمار داده میشود.
تنظیم در دستگاه:
با دکمهی FiO₂ یا پیچ تنظیم جداگانه، بین ۲۱٪ تا ۱۰۰٪ قابل انتخاب است.
نکته بالینی:
در شرایط پایدار سعی بر کاهش FiO₂ به کمتر از ۶۰٪ جهت جلوگیری از سمیت اکسیژن (O₂ toxicity).
نقش:
سرعت ورود هوا در فاز دمی. تأثیر مستقیم بر زمان دم و راحتی تنفس بیمار دارد.
تنظیم در دستگاه:
با انتخاب گزینهی Flow یا Peak Flow (بسته به مدل نرمافزاری)، مقدار بر حسب L/min قابل تنظیم است.
مقدار پیشنهادی:
بین 30 تا 60 لیتر در دقیقه. در بیماران COPD ممکن است نیاز به جریان بالاتر باشد.
نقش:
تعیین حساسیت دستگاه برای تشخیص تلاش بیمار جهت آغاز یک دم. میتواند بر اساس فشار یا جریان تنظیم شود.
تنظیم در دستگاه:
با دکمهی Sensitivity مقدار را تغییر میدهید.
مقدار معمول:
فشار: بین -1 تا -2 cmH₂O
جریان: بین 1 تا 3 L/min
هشدار: حساسیت بیشازحد ممکن است سبب Auto-trigger شود.
نقش:
تعیین مدت زمان دم نسبت به بازدم. در بیماران مختلف، نسبتها باید تنظیم شوند تا تهویه مؤثر باشد.
تنظیم در دستگاه:
با انتخاب گزینهی I:E Ratio یا تنظیم مستقیم زمان دم (Inspiratory Time)، نسبت دم به بازدم قابل کنترل است.
مقدار پیشنهادی:
۱:۲ تا ۱:۳ در بیشتر بیماران؛ در بیماران COPD یا با حبس هوا، بازدم طولانیتر نیاز است.
در Bennett 760، هر یک از پارامترهای تنفسی بهصورت جداگانه و قابل اطمینان قابل تنظیم است. تسلط کامل بر تنظیم این پارامترها، نیازمند شناخت فیزیولوژی تنفس، درک وضعیت بیمار و آشنایی با منطق کارکرد مدهای مختلف است.
در ادامه، وارد بخش مدیریت هشدارها و آلارمهای دستگاه خواهیم شد، تا در صورت بروز مشکل، بتوانید سریع و مؤثر مداخله کنید.