Embedded Files
🌬️ فصل چهارم: آشنایی کامل با مدهای تنفسی در ونتیلاتور RESPINA.P1
🌬️ فصل چهارم: آشنایی کامل با مدهای تنفسی در ونتیلاتور RESPINA.P1
درک صحیح مدهای تنفسی یکی از مهم‌ترین مهارت‌هایی است که یک پرستار باید در کار با ونتیلاتور داشته باشد. هر مد تنفسی منطق خاص خود را دارد و بسته به شرایط فیزیولوژیکی و پاتولوژیکی بیمار انتخاب می‌شود. ونتیلاتور RESPINA.P1 با داشتن مدهای مختلف، انعطاف‌پذیری بالایی برای پشتیبانی از انواع بیماران را فراهم می‌کند.
🟠 ۱. مد کنترل حجمی (Volume Control Ventilation – VCV)
🟠 ۱. مد کنترل حجمی (Volume Control Ventilation – VCV)
در این مد، دستگاه حجم ثابتی از هوا را در هر تنفس وارد ریه بیمار می‌کند، حتی اگر برای رسیدن به آن حجم، فشار زیادی لازم باشد.
پارامترهای قابل تنظیم:
حجم جاری (Tidal Volume)
نرخ تنفس (RR)
نسبت دمی به بازدمی (I:E)
PEEP
FiO₂
Trigger Sensitivity
ویژگی‌ها:
تضمین دریافت حجم مشخص توسط بیمار
فشار دمی ممکن است بسته به شرایط ریه تغییر کند
کاربردها:
بیماران دارای تهویه غیر خودبه‌خودی (بیهوش یا فلج)
شرایطی که حجم دقیق تهویه بسیار حیاتی است (مثل ARDS)
🔵 ۲. مد کنترل فشاری (Pressure Control Ventilation – PCV)
🔵 ۲. مد کنترل فشاری (Pressure Control Ventilation – PCV)
در این مد، دستگاه فشار مشخصی را در طول دم به بیمار اعمال می‌کند و حجم جاری حاصل، بسته به تبادل فشار در ریه‌ها تغییر می‌کند.
پارامترهای قابل تنظیم:
فشار دمی (PIP یا Pinsp)
زمان دم (Ti)
نرخ تنفس (RR)
PEEP
FiO₂
Trigger
ویژگی‌ها:
فشار ورودی به ریه‌ها محدود می‌شود، که از آسیب‌های ناشی از فشار زیاد جلوگیری می‌کند
حجم جاری ممکن است در بیماران مختلف، متغیر باشد
کاربردها:
بیماران با ریه‌های آسیب‌پذیر (مثل سندرم دیسترس تنفسی)
کاهش ریسک باروتروما در تهویه طولانی‌مدت
🟢 ۳. مد SIMV (Synchronized Intermittent Mandatory Ventilation)
🟢 ۳. مد SIMV (Synchronized Intermittent Mandatory Ventilation)
در این مد، دستگاه تعداد مشخصی تنفس اجباری را با هماهنگی با تنفس خودبه‌خودی بیمار ارائه می‌دهد. بین این تنفس‌های اجباری، بیمار می‌تواند تنفس خودبه‌خودی داشته باشد.
پارامترهای قابل تنظیم:
تعداد تنفس اجباری (RR)
حجم جاری یا فشار (بسته به نوع SIMV)
سطح حمایت فشاری در تنفس‌های خودبخودی (PS)
PEEP
FiO₂
ویژگی‌ها:
افزایش راحتی بیمار و تطابق بهتر با دستگاه
مناسب برای کاهش تدریجی وابستگی به ونتیلاتور (Weaning)
کاربردها:
بیماران در حال بهبودی که تنفس‌های خودبه‌خودی دارند
مراحل انتقال به تنفس مستقل
🟣 ۴. مد فشار حمایتی (Pressure Support Ventilation – PSV)
🟣 ۴. مد فشار حمایتی (Pressure Support Ventilation – PSV)
در این مد، تمامی تنفس‌ها توسط خود بیمار آغاز می‌شود و دستگاه تنها یک سطح فشار حمایتی را برای هر دم فراهم می‌کند.
پارامترهای قابل تنظیم:
سطح فشار حمایتی (PS)
PEEP
FiO₂
حساسیت تحریک (Trigger)
ویژگی‌ها:
کنترل کامل توسط بیمار (زمان و عمق هر تنفس)
نیاز به تنفس خودبه‌خودی پایدار از سوی بیمار
کاربردها:
مرحله نهایی Weaning
بیمارانی که هوشیاری و توان تنفس مستقل دارند
⚪ ۵. مد CPAP (Continuous Positive Airway Pressure)
⚪ ۵. مد CPAP (Continuous Positive Airway Pressure)
در این مد، دستگاه تنفس خودبخودی بیمار را با فشار مثبت یکنواخت در تمام فازهای تنفس پشتیبانی می‌کند.
پارامترهای قابل تنظیم:
سطح CPAP (مشابه PEEP)
FiO₂
Trigger
ویژگی‌ها:
هیچ تنفس اجباری‌ای توسط دستگاه تحمیل نمی‌شود
فشار مثبت مداوم به باز نگه داشتن راه‌های هوایی کمک می‌کند
کاربردها:
بیماران با آپنه خواب یا نارسایی خفیف تنفسی
حفظ ظرفیت عملکردی ریه پس از جدا شدن از ونتیلاتور
📌 ۶. چگونه بهترین مد تنفسی را انتخاب کنیم؟
📌 ۶. چگونه بهترین مد تنفسی را انتخاب کنیم؟
انتخاب مد مناسب، به شرایط بالینی، سطح هوشیاری، وضعیت ریوی و پاسخ بیمار بستگی دارد:
انتخاب مد مناسب در ونتیلاتور RESPINA.P1 باید بر اساس وضعیت بالینی، هوشیاری بیمار، توانایی تنفس خودبه‌خودی و شرایط ریوی انجام شود. در ادامه، چهار وضعیت شایع بیمار و مدهای پیشنهادی برای هرکدام توضیح داده شده‌اند:
بیمار بیهوش و فاقد تنفس خودبخودی:
در این حالت که بیمار قادر به آغاز هیچ تنفسی نیست، ونتیلاتور باید تمام تنفس‌ها را به‌صورت اجباری انجام دهد.
✅ مدهای پیشنهادی:
VCV (Volume Control): برای اطمینان از دریافت حجم دقیق هوای مورد نیاز.
PCV (Pressure Control): برای کنترل دقیق فشار و پیشگیری از آسیب به ریه‌ها در بیماران حساس.
بیمار نیازمند تهویه حمایتی و در مرحله شروع جداسازی (Weaning):
زمانی که بیمار شروع به بازگشت تدریجی به تنفس خودبخودی کرده ولی هنوز به حمایت نسبی نیاز دارد.
✅ مد پیشنهادی:
SIMV: به بیمار اجازه تنفس‌های خودبخودی می‌دهد در کنار تنفس‌های اجباری هماهنگ‌شده با دستگاه، و شرایط مناسبی برای کاهش تدریجی وابستگی به ونتیلاتور فراهم می‌کند.
بیمار هوشیار و دارای توانایی تنفس خودبخودی پایدار:
در این بیماران، دستگاه فقط باید نقش پشتیبانی‌کننده داشته باشد، نه کنترل‌کننده.
✅ مدهای پیشنهادی:
PSV (Pressure Support): بیمار خود تنفس را شروع می‌کند و دستگاه تنها با فشار مشخصی کمک می‌کند.
CPAP: فشار مثبت مداوم بدون تحمیل تنفس، برای بیمارانی که به حمایت حداقلی نیاز دارند.
بیماران دچار ARDS یا با کمپلاینس پایین ریه (ریه‌های سخت):
در این بیماران، حفظ فشار ایمن و یکنواخت بسیار مهم است تا از آسیب بیشتر به ریه جلوگیری شود.
✅ مد پیشنهادی:
PCV (Pressure Control): چون کنترل فشار در این مد به طور دقیق انجام می‌شود و اجازه نمی‌دهد فشار دمی بیش از حد افزایش یابد.
این فصل به گونه‌ای طراحی شده تا پرستاران با درک عمیق‌تری از عملکرد هر مد، بتوانند در هر شرایطی تصمیم‌گیری بالینی درستی برای انتخاب نوع تهویه مناسب داشته باشند. در فصل بعد، تنظیمات هر یک از این مدها به‌صورت گام‌به‌گام و عملی آموزش داده خواهد شد.
Google Sites
Report abuse