یکی از مهمترین تواناییهای یک پرستار یا درمانگر حرفهای، تنظیم دقیق پارامترهای ونتیلاتور بر اساس وضعیت بیماری هر بیمار است. در این فصل به بررسی چهار گروه شایع از بیماران میپردازیم که نیاز به تنظیمات خاص در دستگاه RESPINA.P1 دارند:
ARDS معمولاً با کاهش شدید کمپلاینس ریه، افزایش نفوذپذیری آلوئولها و اکسیژناسیون بسیار ضعیف همراه است.
✅ اهداف اصلی:
به حداقل رساندن آسیب فشاری (barotrauma و volutrauma)
حفظ اکسیژناسیون با کمترین FiO₂ ممکن
استفاده از PEEP مناسب برای باز نگهداشتن آلوئولها
🔧 تنظیمات پیشنهادی در RESPINA.P1:
مد پیشنهادی: Volume Control (VCV) یا Pressure Control (PCV)
Tidal Volume: پایین (۵–۶ mL/kg از وزن ایدهآل بدن)
RR: ۲۰–۳۰ تنفس در دقیقه برای کنترل PaCO₂
FiO₂: شروع از ۱۰۰٪ و کاهش تدریجی با حفظ SpO₂ بالای ۸۸–۹۲٪
PEEP: نسبتاً بالا (۱۰–۱۵ cmH₂O بسته به پاسخ بیمار)
Plateau Pressure: کمتر از ۳۰ cmH₂O حفظ شود
I:E Ratio: گاهی بهصورت معکوس (۱:1 یا حتی 2:1) برای افزایش زمان دم و بهبود اکسیژناسیون
🧠 نکات بالینی:
از PEEP بالا بدون مانیتور دقیق استفاده نکنید، زیرا ممکن است فشار داخل قفسه سینه بیش از حد بالا برود و منجر به افت فشار خون شود.
بررسی مکرر گازهای خون شریانی (ABG) و شکل موجهای ونتیلاتور ضروری است.
این بیماران معمولاً دارای بازدم طولانی، حبس هوا (air trapping) و حساسیت به PEEP هستند.
✅ اهداف اصلی:
جلوگیری از Auto-PEEP
حفظ CO₂ در محدوده قابلقبول
حمایت تنفسی بدون تحمیل فشار زیاد
🔧 تنظیمات پیشنهادی در RESPINA.P1:
مد پیشنهادی: SIMV همراه با Pressure Support
Tidal Volume: نرمال (۶–۸ mL/kg)
RR: پایین (۱۰–۱۴ در دقیقه) برای افزایش زمان بازدم
I:E Ratio: ۱:۳ یا ۱:۴
PEEP: بسیار کم (۵ cmH₂O یا حذف کامل بسته به ABG)
Trigger: حساس اما نه بیش از حد (برای جلوگیری از Auto-triggering)
FiO₂: حداقل میزان مورد نیاز برای رسیدن به SpO₂ حدود ۹۰٪
🧠 نکات بالینی:
بررسی گراف جریان-زمان برای اطمینان از بازگشت جریان به خط پایه (جلوگیری از حبس هوا)
در صورت استفاده از داروهای برونکودیلاتور، بعد از ۱۵–۲۰ دقیقه مجدداً تنظیمات بررسی شوند
استفاده از ماسک مناسب در NIV برای جلوگیری از نشتی
این بیماران ممکن است با کاهش اکسیژناسیون، اختلال در تبادل گاز، و فشار منفی داخل قفسه سینه دچار اختلالات همودینامیک شوند.
✅ اهداف اصلی:
بهبود اکسیژناسیون
کاهش بار کاری قلب
افزایش فشار داخل سینهای برای کاهش بازگشت وریدی و تسهیل تخلیه قلب چپ
🔧 تنظیمات پیشنهادی در RESPINA.P1:
مد پیشنهادی: CPAP یا BiPAP (در صورت هوشیاری) / PCV (در موارد شدید)
PEEP یا CPAP: ۵–۱۰ cmH₂O
FiO₂: بالا (شروع از ۸۰–۱۰۰٪) و کاهش تدریجی
Tidal Volume: متوسط (۶–۸ mL/kg)
RR: ۱۴–۱۸
I:E Ratio: معمولی (۱:۲)
🧠 نکات بالینی:
استفاده از PEEP با احتیاط، زیرا PEEP بالا ممکن است بر عملکرد قلب تأثیر منفی بگذارد
بررسی منظم فشار خون، ضربان قلب، و خروجی ادراری برای ارزیابی اثر تهویه
کنترل وزن روزانه بیمار و میزان مایعات ورودی و خروجی
بیمارانی که از اتاق عمل خارج شدهاند، معمولاً به تهویه موقت نیاز دارند تا زمانی که بیهوشی بهطور کامل از بین برود و توانایی تنفس مستقل بازگردد.
✅ اهداف اصلی:
حفظ تهویه مناسب در شرایط کاهش سطح هوشیاری
کاهش کار تنفسی در بیماران خسته یا دردکشیده
پیشگیری از آسپیراسیون و پنومونی
🔧 تنظیمات پیشنهادی در RESPINA.P1:
مد پیشنهادی: VCV یا SIMV (بسته به سطح هوشیاری)
Tidal Volume: ۷–۸ mL/kg
RR: ۱۲–۱۶ تنفس در دقیقه
PEEP: ۵ cmH₂O برای پیشگیری از کلاپس آلوئولی
FiO₂: شروع از ۴۰–۶۰٪، کاهش تدریجی با حفظ SpO₂ > ۹۲٪
Trigger: حساسیت متوسط برای شروع به کمک در مرحله weaning
🧠 نکات بالینی:
بیماران پس از بیهوشی ممکن است تنفس ضعیف داشته باشند و نیاز به تنظیمات حمایتی بیشتری داشته باشند
در صورت درد بعد از عمل، ممکن است تنفسهای سطحی انجام شود که با حجم جاری پایین همراه است
توجه به رنگ پوست، حرکات قفسه سینه، و وضعیت ذهنی برای پایش کیفیت تهویه حیاتی است
این فصل به پرستاران کمک میکند تا بهجای استفاده از تنظیمات کلیشهای، بر اساس وضعیت بالینی دقیق بیمار، تهویه را شخصیسازی کرده و ایمنترین، مؤثرترین و علمیترین پشتیبانی تنفسی را ارائه دهند. در فصل بعد به بررسی هشدارها و آلارمهای دستگاه میپردازیم.