📋چک‌لیست سریع

 هدف: مرور فوری تنظیمات استاندارد، نحوه پاسخ به هشدارها و چک‌کردن موارد ایمنی قبل، حین و بعد از کار با دستگاه ونتیلاتور RESPINA.P1

🛠️ تنظیمات پیشنهادی اولیه برای بیماران بزرگسال

برای شروع کار با ونتیلاتور RESPINA.P1 در بیمار بزرگسال، پیشنهاد می‌شود ابتدا از تنظیمات زیر استفاده شود و سپس با توجه به شرایط بیمار و نتایج گازهای خون (ABG)، آن‌ها را اصلاح کرد:

• مد تنفسی اولیه را می‌توان حالت VCV (Volume Controlled Ventilation) یا SIMV انتخاب کرد، بسته به سطح هوشیاری و توان تنفس بیمار.
  
  

• حجم جاری (Tidal Volume) معمولاً در بازه ۶ تا ۸ میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن ایده‌آل بدن انتخاب می‌شود.
  
  

• نرخ تنفس (RR) بین ۱۲ تا ۱۶ تنفس در دقیقه انتخاب می‌شود. در موارد نیاز به پاک‌سازی CO₂، نرخ تنفس قابل افزایش است.
  
  

• FiO₂ معمولاً از ۴۰ تا ۶۰ درصد آغاز می‌شود. در شرایط اورژانسی می‌توان آن را تا ۱۰۰٪ افزایش داد، سپس با توجه به SpO₂ کاهش داد.
  
  

• PEEP در حالت معمول برابر با ۵ سانتی‌متر آب است، اما در شرایطی مثل ARDS ممکن است تا ۱۰ یا ۱۵ هم برسد.
  
  

• حساسیت Trigger برای Flow برابر با ۲ لیتر در دقیقه یا برای Pressure معادل –۲ سانتی‌متر آب در نظر گرفته می‌شود.
  
  

• نسبت دم به بازدم (I:E) معمولاً ۱ به ۲ است، اما در بیماری‌هایی مثل COPD ممکن است به ۱:۳ یا ۱:۴ تنظیم شود.
  
  

در صورتی که با آلارم دستگاه مواجه شدید، توجه به نوع هشدار و پاسخ سریع به آن حیاتی است:

1. هشدار فشار دمی بالا: این وضعیت معمولاً در اثر انسداد مدار، ترشحات، یا کاهش کمپلاینس ریه ایجاد می‌شود. راه‌حل: بررسی مدار، ساکشن، کاهش حجم جاری یا تغییر مد تهویه.
   
   

2. هشدار فشار پایین یا قطع مدار: این هشدار معمولاً ناشی از قطع شدن مدار یا نشت شدید در اتصالات است. راه‌حل: چک کردن اتصال ماسک یا لوله تراشه، اصلاح مدار، و آمادگی برای تهویه دستی در صورت نیاز.
   
   

3. هشدار آپنه (قطع تنفس بیمار): در مدهای حمایتی که بیمار باید تنفس خودبخودی داشته باشد، قطع تنفس باعث فعال شدن این هشدار می‌شود. راه‌حل: بررسی سطح هوشیاری، تغییر مد به حالت کنترلی، بررسی عملکرد سنسورها.
   
   

4. هشدار کاهش حجم جاری: اگر حجم تحویلی کاهش یافته باشد، علت ممکن است نشت، خستگی بیمار، یا انسداد باشد. راه‌حل: بررسی مدار، بررسی فیکس بودن لوله، اصلاح پارامترهای حمایتی.
   
   

5. هشدار افزایش تعداد تنفس: افزایش تنفس ممکن است نشانه اضطراب، درد یا هیپوکسمی باشد. راه‌حل: بررسی وضعیت بیمار، تنظیم Trigger، بررسی نیاز به مسکن یا اکسیژن بیشتر.
   
   

6. هشدار برق یا باتری: قطع برق یا کاهش شارژ باتری باعث هشدار می‌شود. راه‌حل: اتصال دستگاه به برق شهری، بررسی باتری، استفاده از برق اضطراری یا UPS.
   
   

پیش از اتصال ونتیلاتور RESPINA.P1 به بیمار، لازم است موارد زیر به‌دقت انجام شود:

• اتصال دستگاه به برق شهری و اطمینان از شارژ کامل باتری
  
  

• بررسی سلامت و بی‌نشتی مدار تنفسی و اطمینان از خشک بودن آن
  
  

• اتصال سنسور جریان یا فشار به درستی
  
  

• انجام تست خودکار دستگاه (Self-Test) و مشاهده پیام موفقیت‌آمیز
  
  

• انتخاب مد مناسب تنفس و تنظیم پارامترهای اولیه (Vt، RR، FiO₂، PEEP)
  
  

• فعال‌سازی و تنظیم آلارم‌های فشار، حجم، و تنفس
  
  

• آمادگی آمبوبگ برای شرایط اورژانسی
  
  

هنگام اتصال بیمار به ونتیلاتور، رعایت نکات زیر ضروری است:

• بررسی مداوم اشباع اکسیژن (SpO₂)، فشار خون و سطح هوشیاری بیمار
  
  

• کنترل گراف‌های فشار، جریان و حجم برای تشخیص زودهنگام نشت یا انسداد
  
  

• اطمینان از فعال بودن هشدارها و عملکرد صحیح آن‌ها
  
  

• بررسی محکم بودن اتصالات مدار و فیکس بودن ماسک یا لوله تراشه
  
  

• توجه به پاسخ بیمار به تهویه و تنظیمات انتخاب‌شده